Γεια σας και πάλι μετά από μια απουσία σχεδόν 2 μηνών.Στο instagram βέβαια όσοι με ακολουθείτε θα βλέπατε πως συνέχιζα να διαβάζω βιβλία αλλά όχι με την ταχύτητα και την αφοσίωση των υπόλοιπων εποχών.Η αλήθεια είναι πως το καλοκαίρι με τις διακοπές και τις ηλιόλουστες μέρες του με κάνει πάντα να θέλω να περάσω περισσότερη ώρα στη θάλασσα ή σε βόλτες με αγαπημένα πρόσωπα.
Αλλά επιτέλους η νέα σεζόν έφτασε,το φθινόπωρο έφτασε και να με πάλι με νέο review από βιβλίο όμως που διάβασα το καλοκαίρι.
Θα μιλήσουμε για το βιβλίο του Antony Horowitz "Μοριάρτι" από τις εκδόσεις Anubis το οποίο έλαβα στα μέσα του καλοκαιριού .Το διάβασα όσο ήμουν στη Κέρκυρα με σχετικά αργούς ρυθμούς αλλά το μεγαλύτερο μέρος του το ολοκλήρωσα στο λεωφορείο από Ηγουμενίτσα για Θεσσαλονίκη.
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πως τα διαβάσματα μου είναι ποικίλα.Μπορώ να διαβάσω με χαρά ένα κοινωνικό μυθιστόρημα ή ένα ρομαντικό βιβλίο και να απολαύσω εξίσου ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα.
Τα αστυνομικά μυθιστορήματα βέβαια για μένα είναι πάντα μια δύσκολη υπόθεση γιατί ξεκίνησα τη περιπλάνηση μου στον κόσμο των συγκεκριμένων βιβλίων με Αγκάθα Κρίστι της οποίας έχω διαβάσει τα περισσότερα έργα.Έχω λοιπόν συνηθίσει το λιτό της ύφος και δυσκολεύομαι με τα σύγχρονα αστυνομικά καθώς πολλά από αυτά τα βρίσκω τεχνητά περίπλοκα και με κουράζουν.
Αλλά ας δούμε λίγα περισσότερα όμως για την υπόθεση του βιβλίου πριν σας πω περισσότερα για τη δική μου γνώμη.
Οπισθόφυλλο
Ο ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ. ΟΙ ΦΗΜΕΣ ΦΟΥΝΤΩΝΟΥΝ…
Πιστεύει
στ’ αλήθεια κανείς αυτό που συνέβη στους Καταρράκτες του Ράιχενμπαχ;
Εγώ πάντως διατηρώ αμφιβολίες – και θα σας πω γιατί. Πρώτα, όμως, θα σας
συστηθώ: Φρέντερικ Τσέις, επικεφαλής ερευνητής του γραφείου Πίνκερτον
της Νέας Υόρκης. Η αποστολή μου; Να σταματήσω τη δράση ενός μυστηριώδη
εγκληματία, ο οποίος βιάστηκε να καλύψει το κενό που άφησε ο Μοριάρτι, ο
ορκισμένος εχθρός του Σέρλοκ Χολμς.
Στο κυνήγι αυτού του τρομερού
κακοποιού, τον οποίο όλοι φοβούνται αλλά δεν έχει δει κανείς, θα
συνοδεύσω τον Αθελνι Τζόουνς, επιθεωρητή της Σκότλαντ Γιαρντ και
ενθουσιώδη «μαθητή» του Σέρλοκ Χολμς, σε ένα μονοπάτι αίματος που οδηγεί
στις πιο ζοφερές γειτονιές του Λονδίνου.
Η γνώμη μου
Ξεκίνησα δισταχτικά το βιβλίο όπως ξεκινάω κάθε αστυνομικό με εξαίρεση αυτά της Α.Κρίστι.Να πω πως το βιβλίο είναι το δεύτερο της σειράς ,το πρώτο είναι "Ο οίκος του μεταξιού" το οποίο εγώ δεν είχα διαβάσει.Το βιβλίο διαβάζεται μια χαρά ακόμη και αν δεν έχετε διαβάσει το προηγούμενο,εγώ δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα.
Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη και βλέπουμε τα πράγματα από τη σκοπιά του ερευνητή Τσέις που μετά το Ραιχενμπαχ όπου γνωρίζεται με τον Άθελνι Τζόουνς, πηγαίνει στο Λονδίνο.Στόχος του είναι κοντά στον ιδιαίτερο επιθεωρητή να καταφέρει να σταματήσει τη δράση ενός νέου κακοποιού, τώρα που ο Μοριάρτι έχει πεθάνει.
Το κείμενο κυλάει πολύ ευχάριστα με αρκετα πιστές περιγραφές του Λονδίνου της εποχής και των κατοίκων του.Οι δύο άντρες πλησιάζονται και σταδιακά γίνονται φίλοι και προσπαθούν να προστατεύσουν ο ένας τον άλλο καθώς μπλέκουν όλο και περισσότερο μέσα στο σκοτεινό λαβύρινθο της λονδρέζικης μαφίας.
Δε θα πω περισσότερα για τη πλοκή αλλά θα πω μονάχα πως το τέλος είχε για μένα μια τρομερή ανατροπή που δεν την είχα υποψιαστεί.Αν το διαβάσετε ή αν το έχετε διαβάσει μπορείτε να μου αφήσετε σχόλιο για το πως σας φάνηκε η πλοκή αλλά και το τέλος του βιβλίου.
Το γράψιμο του Ηοrowitz με κέρδισε αμέσως καθώς γράφει λιτά με έξυπνο και άμεσο ύφος.Πολύ καλή ιδέα πιστεύω πως ήταν και η υιοθέτηση του α΄προσώπου από τον Τσέις για να γίνει η αφήγηση.
Πολύ καλή είναι η σκιαγράφηση του Άθελνι Τζόουνς που παρουσιάζεται ως ιδεαλιστής, υπέρμαχος της αλήθειας και της δικαιοσύνης.Αυτό όμως που βρίσκεται στο πυρήνα της σκιαγράφησης του είναι μια αφέλεια σε ορισμένες καταστάσεις που θα του στοιχίσει αλλά και μια παιδιάστικη σχεδόν εμμονή με τον Σερλοκ Χολμς τον οποίο έχει θεοποιήσει και παλεύει να φτάσει πολλές φορές αντιδρώντας απερίσκεπτα και επιπόλαια χωρίς σαφή σχέδιο.
Δε θα πω κάτι άλλο γιατί δε θέλω να κάνω spoiler αλλά σε γενικές γραμμές ήταν ένα πολύ καλό αστυνομικό εποχής και αν δε το έχετε διαβάσει να το πάρετε γιατί πραγματικά είναι έξυπνο και καλογραμμένο.
Αυτή ήταν και η σημερινή κριτική, θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας.Μέχρι το επόμενο βιβλίο,καλό μας διάβασμα!
** Καλό μας φθινόπωρο!
Σχόλια