To σημερινό άρθρο είναι γραμμένο σε mood κλασσικής λογοτεχνίας και μάλιστα αφορά ένα βιβλίο που η ανάγνωση του μου πήρε καιρό.
Ξεκίνησα τη "Βιλέτ" της Charlotte Bronte εντελώς ανυποψίαστη για το ύφος της συγγραφέως και το περιέχομενο του βιβλίου.Είχα διαβάσει πριν χρόνια την Jane Eyre της ίδιας αλλά δεν θυμάμαι πλέον ελάχιστα.
Αρχικά εντελώς στα τυφλά, σχημάτισα την εντύπωση πως η Βιλέτ είναι η πρωταγωνίστρια αλλά μόλις θα ανοίξουμε την ιστορία θα δούμε πως η Βιλέτ δεν είναι παρά μια πόλη φανταστική, μια ψευδαίσθηση όλων όσων σκεφτηκε η Μπροντέ
Πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι η Λούσυ Σνόου,μια νεαρή κοπέλα που χτυπημένη από τη μοίρα(κάθε κλασσικό βιβλίο που σέβεται τον εαυτό του,θα βασανίσει τον πρωταγωνιστή του) αφήνει την Αγγλία και βρίσκει καταφύγιο σε αυστηρό σχολείο-οικοτροφείο στη πόλη Βιλέτ(ναι ναι,πόλη τελικά η Βιλέτ) μια φανταστική πόλη που έχει δημιουργήσει η συγγραφέας κάπου στο Βέλγιο
Θα σου πω περισσότερα για τη δεσποινίδα Λούσυ αλλά πάμε να ρίξουμε πρώτα μια ματιά στο οπισθόφυλλο, να ξέρουμε και τι θα δούμε όταν πάρουμε στα χέρια μας το βιβλίο.
Οπισθόφυλλο
Δημοσιευμένο τον Ιανουάριο του 1853, πέντε χρόνια μετά την εκπληκτική επιτυχία της Τζέην Έυρ, το μυθιστόρημα Βιλέτ αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής κοπέλας ως τη στιγμή που η ζωή της κατασταλάζει. Μεγάλα κομμάτια του, μεταπλασμένα με αριστοτεχνικό τρόπο σε λογοτεχνία, αποτυπώνουν μάλλον τη ζωή της ίδιας της Σαρλότ Μπροντέ. Λεπτότατες ψυχολογικές παρατηρήσεις παρακολουθούν την περιπέτεια της ηρωίδας λεπτό προς λεπτό: έναν απροσδόκητο έρωτα, μια μεγάλη αγάπη, την αγωνία, τη μοναξιά, το θάρρος ενός ανθρώπου που ψάχνει το δρόμο του. Ο αναγνώστης παρασύρεται σ' άλλον χρόνο, συνδιαλέγεται, εισχωρεί στο τοπίο του 19ου αιώνα.(οπισθόφυλλο από εκδόσεις Σμίλη)
Η άποψη μου
Αρχικά να πω πως το βιβλίο έχει μια ιδιαίτερη αρχή που δεν εστιάζει τόσο στη πρωταγωνίστρια όσο στην οικογένεια που τη φιλοξενεί για ένα διάστημα και στη παρουσία ενός μικρού κοριτσιού ,της Πόλη,στο ίδιο σπίτι ως φιλοξενούμενη.Η Μπροντέ χωρίς να το ξέρουμε βέβαια όταν ξεκινούμε το βιβλίο, προετοιμάζει το έδαφος ήδη από τότε για όσα θα συμβούν χρόνια αργότερα στη Βιλέτ,όταν όλα αυτά τα πρόσωπα θα συναντηθούν και πάλι.
Η βασική ηρωίδα είναι η Λούσυ Σνόου, όπως ανέφερα μια νεαρή η οποία μας δημιουργεί μια ιδιαίτερη εικόνα για την ίδια μέσα από τη διήγηση της.
Ντροπαλή και πάντα με έννοια να μην προκαλεί ή τραβάει την προσοχή.Αποτραβηγμένη από τις επίγειες χαρές και τα λούσα που όμως την συγκινούν όταν καταφέρει λίγες στιγμές να τα γευτεί.Εκ φύσεως διακριτική και δειλή, δέχεται μοιρολατρικά κάθε αναποδιά αλλά και κάθε ανθρώπινη παρέμβαση στις υποθέσεις της.Μια παράξενη πεταλούδα η Λούσυ Σνόου που δεν συγκινεί εύκολο τον πρώτο άντρα στη Βιλέτ που μπαίνει στη καρδιά της, ίσως γιατί η ίδια της η συμπεριφορά είναι ήδη αυτή της ηττημένης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το κτίσιμο της αγάπης .Μια αγάπη που μετατρέπεται από αδιαφορία ή φόβο και δυσαρέσκεια σε ένα δυνατό και τελικώς αιώνιο συναίσθημα.Η ηρωίδα μας είναι ώριμη,μια γερασμένη σχεδόν ψυχή στο σώμα μιας νεαρής κοπέλας.Ο έρωτας καταφέρνει τελικά να της δώσει όμως φτερά, να της προσφέρει έδαφος για τη μικρή της επανάσταση και εκείνη καταφέρνει να πετάξει.Να πούμε όμως πως σε πολλά σημεία δίνεται η εντύπωση πως η αφήγηση γίνεται από την Λούση σε μεταγενέστερο χρόνο,χρόνια αργότερα και αυτό ίσως και να εξηγεί και κάποιες ώριμες παρατηρήσεις της πρωταγωνίστριας που συχνά μοιάζουν να έχουν σχηματιστεί από ένα μυαλό μεγαλύτερης ηλικίας.
Σχετικά με τη γραφή της Μπροντέ, δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο να πω παρά πως είναι το βασικό ατού του βιβλίου.Το ύφος είναι τόσο άμεσο σαν αεράκι που σε χτυπάει κατά πρόσωπο, σε δροσίζει και θες να συνεχίσεις κοντα του.Εικόνες και περιγραφές ολοζώντανες σαν να βρίσκεσαι στη Βιλέτ, στα δωμάτια του οικοτροφείου,σαν να βλέπεις τον Γκράχαμ ή τον Πολ και κάπου εκεί δειλά να ρεμβάζει στον κήπο, την αέρινη φιγούρα της ηρωίδας μας.
Η βασική ηρωίδα είναι η Λούσυ Σνόου, όπως ανέφερα μια νεαρή η οποία μας δημιουργεί μια ιδιαίτερη εικόνα για την ίδια μέσα από τη διήγηση της.
Ντροπαλή και πάντα με έννοια να μην προκαλεί ή τραβάει την προσοχή.Αποτραβηγμένη από τις επίγειες χαρές και τα λούσα που όμως την συγκινούν όταν καταφέρει λίγες στιγμές να τα γευτεί.Εκ φύσεως διακριτική και δειλή, δέχεται μοιρολατρικά κάθε αναποδιά αλλά και κάθε ανθρώπινη παρέμβαση στις υποθέσεις της.Μια παράξενη πεταλούδα η Λούσυ Σνόου που δεν συγκινεί εύκολο τον πρώτο άντρα στη Βιλέτ που μπαίνει στη καρδιά της, ίσως γιατί η ίδια της η συμπεριφορά είναι ήδη αυτή της ηττημένης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το κτίσιμο της αγάπης .Μια αγάπη που μετατρέπεται από αδιαφορία ή φόβο και δυσαρέσκεια σε ένα δυνατό και τελικώς αιώνιο συναίσθημα.Η ηρωίδα μας είναι ώριμη,μια γερασμένη σχεδόν ψυχή στο σώμα μιας νεαρής κοπέλας.Ο έρωτας καταφέρνει τελικά να της δώσει όμως φτερά, να της προσφέρει έδαφος για τη μικρή της επανάσταση και εκείνη καταφέρνει να πετάξει.Να πούμε όμως πως σε πολλά σημεία δίνεται η εντύπωση πως η αφήγηση γίνεται από την Λούση σε μεταγενέστερο χρόνο,χρόνια αργότερα και αυτό ίσως και να εξηγεί και κάποιες ώριμες παρατηρήσεις της πρωταγωνίστριας που συχνά μοιάζουν να έχουν σχηματιστεί από ένα μυαλό μεγαλύτερης ηλικίας.
Σχετικά με τη γραφή της Μπροντέ, δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο να πω παρά πως είναι το βασικό ατού του βιβλίου.Το ύφος είναι τόσο άμεσο σαν αεράκι που σε χτυπάει κατά πρόσωπο, σε δροσίζει και θες να συνεχίσεις κοντα του.Εικόνες και περιγραφές ολοζώντανες σαν να βρίσκεσαι στη Βιλέτ, στα δωμάτια του οικοτροφείου,σαν να βλέπεις τον Γκράχαμ ή τον Πολ και κάπου εκεί δειλά να ρεμβάζει στον κήπο, την αέρινη φιγούρα της ηρωίδας μας.
Σχόλια