Στο ταξίδι μου στη Γερμανία είχα ακόμη ένα πολύ καλό βιβλίο να με συντροφεύσει:"Το Πριγκηπότο" της Πηνελόπης Κουρτζή από τις εκδόσεις Ψυχογιός.Το ξεκίνησα λίγες μέρες μετά τη Πρωτοχρονιά όταν ταξιδέψαμε για τη Νυρεμβέργη.Η πόλη με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική,τις ρομαντικές γέφυρες και τον ποταμό Pegnitz ταίριαζε απόλυτα με αυτό που είχα πλάσει στο μυαλό μου για το Πριγκηπότο.
Αρχικά στο βιβλίο με είχε τραβήξει το εξώφυλλο του με το επιβλητικό αρχοντικό και τα όμορφα χρώματα όμως δεν ήξερα αν θα διάβαζα ένα ενδιαφέρον κείμενο.Δεν είχα διαβάσει άλλο βιβλίο της συγγραφέως και βάδιζα λίγο στα τυφλά αλλά το κείμενο στο οπισθόφυλλο και κάποιες πολύ καλές κριτικές με ώθησαν να το διαβάσω.
Λίγα Λόγια για τη πλοκή
Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα και παρακολουθούμε τη φιλία και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα 2 νεαρών κοριτσιών στην Κέρκυρα,όπου περνούν τα καλοκαίρια τους.Η Κλημεντίνη κρατάει μέσα της τη θλίψη για ένα συναίσθημα που έληξε απότομα ενώ η Αμάντα πενθεί έναν έρωτα και αφήνει τον θυμό να την οδηγήσει σε σπασμωδικές επιλογές.
Τα χρόνια περνούν και οι πρωταγωνίστριες μας μαθαίνουν πόσο μπορεί η ζωή να σε δοκιμάσει μέσα από απώλειες, δοκιμασίες και αναπάντεχες εκπλήξεις.Έχοντας ως πυρήνα το "Πριγκηπότο" στην Κηφισιά στις αρχές του 20ου αιώνα θα αφεθούν πάλι σε συναισθήματα που πίστευαν πως μπορούσαν να συγκρατήσουν.Ο έρωτας θα νικήσει τον θυμό της Αμάντας και θα την παγιδεύσει ενώ η Κλημεντίνη θα παλέψει για τη θέση της σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία και θα μάθει πως μερικές φορές χρειάζεσαι κάποιον να σε αγαπάει.
Η άποψη μου
Όπως ανέφερα δεν είχα διαβάσει άλλο βιβλίο της κ.Κουρτζή και δεν ήξερα τι κείμενο θα διαβάσω.Κυρίως με χαροποίησε το γεγονός πως δεν υπήρχαν κουραστικές υπερβολές,μελό στοιχεία ούτε προσπάθεια να με προκαλέσει συγκίνηση στον αναγνώστη με το ζόρι.
Οι πρωταγωνίστριες περιγράφονται με πολλή αγάπη και μπορούμε να δούμε το μονοπάτι που ακολουθούν οι χαρακτήρες τους μέχρι το τέλος του βιβλίου.Έμφαση δίνεται στις κινήσεις και στις σκέψεις της Κλημεντίνης που είναι και η ανύπαντρη γυναίκα που διοικεί μόνη της το Πριγκηπότο.
Ενδιαφέρουσα η σκέψη της συγγραφέως να τοποθετήσει στο κέντρο της πλοκής μια γυναίκα μόνη που προσπαθεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να καταφέρει να εδραιωθεί σε μια κοινωνία που είναι καθαρά ανδροκρατούμενη και σε μια εποχή που οι επιχειρηματικές κινήσεις από γυναίκες ήταν σκάνδαλο.
Ένα άλλο στοιχείο που τράβηξε την προσοχή μου είναι πως υπάρχει ένα αναπάντεχο plot twist στο τελευταίο μέρος του βιβλίου με το μυστήριο να παίρνει κι αυτό τη θέση του σε ένα βιβλίο που αρχικά θα έλεγες ρομαντικό/κοινωνικό.Η εξιχνίαση της συγκεκριμένης δολοφονίας(συγγνώμη για το μικρό spoiler) ήταν για μένα ένα πολύ έξυπνο εύρημα καθώς ανανέωσε τη πλοκή και έδωσε νέο νόημα στην αφήγηση καθώς οδηγούμαστε στη λύση του μυστηρίου και στο ευτυχισμένο τέλος.
Μια πολύ χαριτωμένη και έξυπνη ιδέα της κ. Κουρτζή που δεν είχα συναντήσει σε άλλο βιβλίο ήταν να βάλει ορισμένους χαρακτήρες από άλλα βιβλία της (Δεκατρία μπαλώματα , Κουμκουάτ.Εκεί όπου ρίζωσε η αγάπη) να κάνουν ένα μικρό πέρασμα από τις σελίδες του νέου της βιβλίου.Έτσι βλέπουμε πρόσωπα από προηγούμενα κείμενα της να εμφανίζονται για πολύ λίγο στο βιβλίο με μικρούς ρόλους.
Θα έλεγε κάποιος πως δεν υπάρχει αναφορά σε πολιτικά γεγονότα ή ιστορικές στιγμές της Ελλάδας στα ταραγμένα αυτά χρόνια που διαδραματίζεται το βιβλίο αλλά η αλήθεια είναι πως εμένα αυτό δεν με πείραξε.Η συγγραφέας έχει συνδέσει τα γεγονότα του κειμένου με την εποχή που συμβαίνουν μέσα από αναφορές σε πρόσωπα σημαντικά για την εποχή ειδικά στο ταξίδι της Κλημεντίνης στην Ευρώπη όπου συναντάει για παράδειγμα τη Coco Chanel πριν ακόμη γίνει διάσημη.Μικρές πινελιές που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα εποχής.Πιστεύω πως στόχος της κ.Κουρτζή ήταν να μετατρέψει το Πριγκηπότο σε ένα ονειρικό καταφύγιο για 2 νεαρές κοπέλες με ρομαντική ματιά και ένα όμορφο happy end.
Και ξέρεις, μπορεί να υποτιμάμε τα happy end αλλά εγώ τα εκτιμώ πολύ.Γιατί αν στη ζωή δε μπορούμε να έχουμε το happy end ας αφήσουμε σε ένα καλό βιβλίο να μας το προσφέρει.
Σχόλια