Review: Η κληρονόμος του Ποταμού -Δήμητρα Ιωάννου

 


Η μέρα σήμερα απαιτεί ένα καλό βιβλίο.Έξω βρέχει όπως όλες σχεδόν τις τελευταίες ημέρες και η διάθεση για διάβασμα διπλασιάζεται από τη βροχή.
Σήμερα θα σου μιλήσω για το τελευταίο βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου "Η κληρονόμος του Ποταμού"  που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Δεν είχα ξαναδιαβάσει κάποιο βιβλίο της κυρίας Ιωάννου αν και από το οπισθόφυλλο  μου είχε φανεί πολύ ενδιαφέρον γιατί μιλούσε για έναν φόνο που διαπράχθηκε το 2017 αλλά οι ρίζες της υπόθεσης έφταναν πίσω στη δεκαετία του 1960.


Η υπόθεση με λίγα λόγια

To 2017 η πάμπλουτη και μυστηριώδης Ρόζα Παλαιολόγου δολοφονείται.Έχει δημιουργήσει μια αυτοκρατορία καλλυντικών και γυναικείας περιποίησης και αφήνει πίσω της ερωτηματικά και μυστικά.Η εγγονή της Λευκή,προσλαμβάνει τον Χρήστο Βαράγκη τον διάσημο ντετέκτιβ για να βρει τον δολοφόνο της αγαπημένης της γιαγιάς.
Για να τα καταφέρουν θα χρειαστεί να επιστρέψουν πίσω στο 1960 όταν η Ρόζα ονομαζόταν ακόμη Φιλίτσα και ζούσε κοντά στον ποταμό Αχέροντα.Ποιά είναι η μυστηριώδης Λευκοθέα που μοιάζει να εμφανίζεται μέσα από τα Αθάνατα νερά του Ποταμού και πως συνδέεται η εμφάνιση της αυτή με μια αρχαία κληρονομιά που φύλαγε η Ρόζα;
Η ζωή της Ρόζας μπλεγμένη με ίντριγκες,εκδίκηση και έρωτα μοιάζει ένα κουβάρι που αν καταφέρουν να το ξετυλίξουν, θα τους οδηγήσει στον δολοφόνο της.

Η άποψη μου 

Ξεκινώντας το βιβλίο υπάρχει μια μικρή εισαγωγή που το υπερφυσικό στοιχείο στον ποταμό Αχέροντα κυριαρχεί και έτσι μας εισάγει ουσιαστικά στον βασικό ρόλο που θα παίξει ο ποταμός στην ιστορία μας.
Στη πραγματικότητα η συγγραφέας καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στο ρεαλιστικό στοιχείο της ιστορίας(τη ζωή της Ρόζας και το μυστήριο της δολοφονίας της) με τις μεταφυσικές αναφορές στην κοιλάδα του Αχέροντα, στη Λευκοθέα  και στο Σκήπτρο.
Το αγαπημένο μου κομμάτι του βιβλίου είναι όταν η Φιλίτσα φτάνει στην Αθήνα και φυσικά όλη η πορεία της μέχρι να γίνει Ρόζα Παλαιολόγου.Όλη η περιγραφή των ανθρώπων που την περιτριγύριζαν με τα καλά και τα κακά τους ήταν τόσο ζωντανή που δεν ήθελα φτάσω στο τέλος αυτού του κεφαλαίου.Η όμορφη Αθήνα με την εποχή του κινηματογράφου, της μόδας και των όμορφων μαγαζιών όπως του Zonar's αναβιώνει μπροστά στα μάτια μας  και μαζί μας τη γνωρίζει και η πρωταγωνίστρια μας που βυθίζεται στη μαγεία της πρωτεύουσας.
 


Ένα άλλο σημείο που μου κίνησε το ενδιαφέρον είναι πως ενώ στο κέντρο της ιστορίας είναι η δολοφονία της Ρόζας ,στην οποία υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που συνδέονταν μαζί της με αόρατους δεσμούς που στη πραγματικότητα δε μπορείς να φανταστείς ποιος τελικά είναι ο δολοφόνος.
Η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη με πάρα πολλές αναδρομές όπως ανέφερα ενώ αυτό που ξεχωρίζει είναι οι λυρικές περιγραφές που μοιάζουν να υμνούν τον Αχέροντα και το Μυστικισμό του τοπίου.
 Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη και πραγματικά δε ξέρεις ποιον από τους χαρακτήρες να εμπιστευτείς καθώς μοιάζουν όλοι να έχουν κάτι να κρύψουν. 
Το τέλος με την αποκάλυψη του δολοφόνου και τη "κάθαρση" θα λέγαμε πως κλείνει πολύ όμορφα ένα βιβλίο που έχει γραφτεί με αγάπη, προσοχή στη λεπτομέρεια και με εξαιρετική γνώση της γλώσσας μας.

Σχόλια