Που λέτε, κάποτε όταν ήμουν εκεί γύρω στο γυμνάσιο είχα πάθει μια μεγάλη αγάπη για τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή.Τι Χέγια, τι Νινέτ ,τι Τα στενά παπούτσια.Κανένα δε μου είχε ξεφύγει..Μου άρεσαν οι vintage ιστορίες της, οι αθώοι πρωταγωνιστές και έβρισκα στα βιβλία της τη συντροφιά που αναζητούσα καθώς μόλις είχα μετακομίσει και ένιωθα μοναξιά στο καινούργιο μου σχολείο.
Το απόλυτα αγαπημένο μου ήταν το Ε.Π το οποίο το διάβαζα ξανά και ξανά έχοντας μάθει απ΄έξω τα πάντα για τη Ζωρζ, το Κούλι, την Αθηνά και όλες τις υπόλοιπες του σχολείου θηλέών οπού φοιτούσαν τα κορίτσια πριν τον Β. Παγκόσμιο Πόλεμο.
Θα μου πεις καλά όλα αυτά αλλά εμείς ανοίξαμε το άρθρο για να διαβάσουμε για το βιβλίο της Άλκης Ζέη..Θα τις συνδέσω βέβαια παρακάτω αν και αυτές οι δύο συγγραφείς είναι νομίζω στο μυαλό μας πάντα λίγο αλληλένδετες.
Θυμάμαι λοιπόν εκείνη την έκδοση του Ε.Π που είχε μέσα και φωτογραφίες και εγώ θυμάμαι είχα θαμπωθεί γιατί μου φαινόταν αδύνατον να ήταν αληθινή η ιστορία για τη παρέα αυτή των κοριτσιών.
Και όμως ήταν αλήθεια...
Πριν λίγες ημέρες με αφορμή τη Λέσχη Ανάγνωσης που έχουμε οργανώσει στο Κουμπί με μερικά υπέροχα κορίτσια ,αποφασίστηκε να διαβάσουμε το βιβλίο της Άλκης Ζέη "Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο"
Το πήρα λοιπόν με χαρά γιατί ήθελα από καιρό να το διαβάσω και το βιβλίο με μάγεψε από τις πρώτες σελίδες.
Η κυρία Ζέη γράφει σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση μια λογοτεχνική αυτοβιογραφία με ανεπιτήδευτο ύφος, απλότητα και κυρίως με ζεστή διάθεση.
Μαθαίνουμε λοιπόν για όλα όσα συνέβησαν στη ζωή της από το 1925 που γεννήθηκε μέχρι και το γάμο της το 1945.Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της ταξιδεύουμε στη Σάμο των πρώτων της χρόνων, γνωρίζουμε την οικογένεια της. τρώμε με τον αυστηρό πατέρα της στο ίδιο τραπέζι μαθαίνοντας τις αντιδράσεις του και αφηνόμαστε στη γοητευτική ιστορία των ηρώων του βιβλίου να μας συνεπάρει.
Και ναι φυσικά η Ζωρζ είναι εκεί κι αυτή με τον επαναστατικό της χαρακτήρα και τη φιλελεύθερη διάθεση της.Εκεί είναι και ο Γκάτσος ,ο Ελύτης, ο Μάνος Χατζηδάκης.η Ελένη Βακαλό, ο Κάρολος Κουν και τόσοι άλλοι που στιγμάτισαν τη Νεότερη Ελλάδα και καθόρισαν την ελληνική τέχνη μετά τον πόλεμο του 1940 και τον εμφύλιο στη συνέχεια.
Ή Αλκη Ζέη ήταν ευλογημένη με μια όμορφη ζωή δίπλα σε ταλαντούχους ανθρώπους και μέσα από το βιβλίο της μπορούμε να θαυμάσουμε και τις γυναικείες μορφές όπως αυτές της μητέρας της, της Διδώς Σωτηρίου κ.α.
Το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο του βιβλίου είναι πως μπορούμε να δούμε τη ζωή μιας αστικής οικογένειας στην Αθήνας τόσο προπολεμικά όσο και μεταπολεμικά και να γνωρίσουμε μια άλλη Ελλάδα με τις δικές της πτυχές και τα δικά της μυστικά.
Αν λοιπόν κάποια στιγμή σε κάποιο ράφι ενός βιβλιοπωλείου ή μιας βιβλιοθήκης συναντηθείτε με το μολύβι Φάμπερ της κυρίας Ζέη, να το πάρετε μη διστάσετε.Είναι κυρίως η ιστορία ενός ανθρώπου έξυπνου,ιδιαίτερου και ανεξάρτητου που μεγάλωσε μαζί με μια γενιά που μπορεί να πέρασε δυσκολίες αλλά ανδρειώθηκε μέσα από αυτές.
Σχόλια