Το βιβλίο είχε αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις και για καιρό το άκουγα παντού οπότε επειδή είμαι εγώ που αντιδρώ στα βιβλία best sellers,δεν το διάβασα αλλά όπως κάνω συνήθως, άφησα να περάσει λίγος καιρός ώστε να καταλαγιάσει το πράγμα.
Η αλήθεια είναι πως είχα διαβάσει την υπόθεση που αναγραφόταν στο οπισθόφυλλο και το μόνο που μου είχε τραβήξει το ενδιαφέρον ήταν η εποχή και η χώρα που διαδραματίζονταν τα γεγονότα (Βόρεια Ισλανδία,1829).Τα υπόλοιπα στοιχεία της υπόθεσης μου φαίνονταν αρκετά βαριά και σχεδόν ήταν ολοφάνερο πως η πρωταγωνίστρια ήταν μελλοθάνατη χωρίς ελπίδα.Οπότε οι οιωνοί δεν ήταν καλοί για μένα και τη σχέση μου με τo συγκεκριμένο βιβλίο.
Πριν λίγες εβδομάδες όμως βρέθηκε μπροστά μου στη βιβλιοθήκη και αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία, σίγουρη πως θα ήταν χειρότερο απ' ο,τι έλεγαν οι κριτικές που το εκθείαζαν.
Πως μου φάνηκε τελικά;
Μα φυσικά και θα σας πω αφού πρώτα σας γράψω παρακάτω τι μας έλεγε το οπισθόφυλλο:
Οπισθόφυλλο
Στη Βόρεια Ισλανδία, το 1829, η Άγκνες Μάγκνουσντότιρ καταδικάζεται σε θάνατο για τη συμμετοχή της στη βίαιη δολοφονία του εραστή της. Με απόφαση του Νομαρχιακού Επιτρόπου Μπγιορν Μπλόνταλ περνάει τους τελευταίους μήνες της ζωής της στο αγρόκτημα του Νομαρχιακού Υπαλλήλου Γιον Γιόνσον, στο ίδιο σπίτι με τη γυναίκα του και τις δυο τους κόρες. Τρομοκρατημένη από την παρουσία μιας φόνισσας η οικογένεια αποφεύγει κάθε επαφή με την Άγκνες. Μόνον ο Τότι, ο νεαρός ιεροδιάκονος εφημέριος, διορισμένος πνευματικός της, προσπαθεί να την στηρίξει και να την συντροφέψει ως το τέλος. Καθώς οι βδομάδες περνούν, η δύσκολη αγροτική ζωή αναγκάζει τα μέλη της οικογένειας να δουλέψουν πλάι πλάι με την Άγκνες. Η ιστορία της ξεδιπλώνεται σιγά σιγά και τόσο το ζευγάρι, όσο και οι δυο κόρες του, συνειδητοποιούν με φρίκη ότι η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που νόμιζαν.
Η απόψη μου
Εννοείται πως έκανα λάθος.Το βιβλίο ήταν πραγματικά εξαιρετικό μέσα στην απλότητα του.Ο τρόπος που σταδιακά γνωρίζουμε την Άγκνες μας κάνει κατά κάποιο τρόπο να είμαστε στην ίδια πλευρά με την οικογένεια του Γιον Γιόνσον που υποχρεώνεται να φιλοξενήσει την μελλοθάνατη Άγκνες.Υποδεχόμαστε μαζί τους μια κατάδικο, μια δολοφόνο και σιγά σιγά μέσα στην απόλυτη δωρικότητα της Ισλανδικής υπαίθρου, πλησιάζουμε περισσότερο την Άγκνες και ανακαλύπτουμε το άνθρωπινο πρόσωπο της καθώς μαθαίνουμε περισσότερα για τη ζωή της και λύνεται μπροστά στα μάτια μας το μυστήριο της δολοφονίας του Νάταν Κέτιλσον.
Κάθε πρόσωπο σκιαγραφείται προσεχτικά ώστε να αντιληφθούμε τα στάδια που περνάει η γνώμη που έχει για τη πρωταγωνίστρια.Οι δύο κόρες που διχάζονται απέναντι στη γυναίκα που μπαίνει στο σπίτι της, η άρρωστη μητέρα τους που προσπαθεί να προστατεύσει την οικογένεια της και ο ιερέας Θόρβαρδουρ Γιόνσον που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο καθήκον του και στην ανθώπινη του συμπόνοια.
Το βιβλίο δεν έχει εντάσεις.Με αυτό βέβαια δεν εννοώ πως είναι μονότονο αλλά πως δεν αφορά τους αναγνώστες που ενδιαφέρονται για βιβλία με έντονο μυστήριο, σασπένς και αγωνία.Το κείμενο κυλάει όμορφα δίνοντας μας κάθε πτυχή των γεγονότων με μια τελική κορύφωση προς το τέλος του βιβλίου όπου μαθαίνουμε ακριβώς τι συνέβη το βράδυ των δολοφονιών.
Η ατμόσφαιρα είναι αέρινη και σχεδόν μυστηριακή καθώς η συγγραφέας μας περιγράψει τη μαγεία και τη δύναμη που κρύβουν τα απομονωμένα αυτά μέρη της Ισλανδίας.
Η ιστορία του βιβλίου έχει βασιστεί σε κάποια πραγματικά γεγονότα στα οποία η Hannah Kent βασίστηκε οπότε αυτό κάνει την ιστορία που έπλασε ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.
Δεν ξέρω αν ήδη έχετε διαβάσει τα Έθιμα Ταφής αλλά αν όχι πιστεύω πως ήρθε η ώρα να το κάνετε.
Μέχρι το επόμενο βιβλίο,να περνάτε καλά και να διαβάζετε τα αγαπημένα σας βιβλία!
Σχόλια