Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία που σε ταξιδεύουν πέρα από τα συνηθισμένα και σε μαθαίνουν πράγματα που ίσως να μην ήξερες καν πως υπάρχουν.Συναισθήματα, άνθρωποι και μυστικά που ο συγγραφέας τα μοιράζεται μαζί σου σε ένα μοναδικό παιχνίδι με κέντρο πάντα το βιβλίο.
Η εισαγωγή αυτή γινέται για χάρη ενός πολύ ωραίου βιβλίου που διάβασα πριν μερικές ημέρες.
Πρόκειται για το βιβλίο του Jean-Michel Guenassia "To Βαλς των Δέντρων και του Ουρανού" (Eκδόσεις Πόλις) με το υπέροχο εξώφυλλο που αποτελεί λεπτομέρεια του πίνακα του Vincent Van Gohn "Έναστρη Νύχτα"
Το συγκεκριμένο βιβλίο το είδα φωτογραφημένο σε κάποια προφίλ στο instagram και ομολογώ ότι το έψαχνα λόγω εξωφυλλoυ και συσχέτισης με τον διάσημο συγγραφέα Vincent Van Gohn..Το βρήκα τελικά και το διάβασα μονορούφι καθώς ήταν ένα εύκολο σχετικά κείμενο,που κυλούσε ευχάριστα.
Οπισθόφυλλο
Το 1890 ο Βίνσεντ βαν Γκογκ εγκαθίσταται σε μια ταπεινή πανσιόν στο χωριό Ωβέρ-συρ-Ουάζ. Συναναστρέφεται στενά τον γιατρό Γκασέ, φίλο των ιμπρεσιονιστών.
Η κόρη του γιατρού, η Μαργκερίτ Γκασέ, είναι μια κοπέλα που ασφυκτιά μέσα στο περιβάλλον οικογενειακής αλλά και γενικότερης κοινωνικής καταπίεσης που επικρατεί για τις γυναίκες εκείνη την εποχή. Θα συναντήσει τον Βαν Γκογκ και θα γίνει ερωμένη του.Ο Γκενασιά μάς παρουσιάζει τη δική του εκδοχή για τις τελευταίες μέρες της ζωής του ζωγράφου. Και αν ο γιατρός Γκασέ δεν ήταν αγνός εραστής της τέχνης, αλλά ένας φιλοχρήματος και ματαιόδοξος έμπορος; Και αν η κόρη του ήταν ένα πρόσωπο υπερβολικά ρομαντικό και υπερβολικά παθιασμένο κι ερωτευμένο; Και αν ο Βαν Γκογκ δεν αυτοκτόνησε; Και αν ορισμένοι πίνακές του δεν φιλοτεχνήθηκαν από τον ίδιο;
Ο Γκενασιά αξιοποιεί τις πιο πρόσφατες αποκαλύψεις για τη ζωή του ζωγράφου και μπολιάζει την πραγματικότητα με την πλούσια μυθιστορηματική φαντασία του.
H άποψη μου
Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας δεν είναι ,όπως θα περίμενε ίσως κάποιος, ο διάσημος ζωγράφος.Πρωταγωνίστρια είναι η Μαργκερίτ Γκασέ.
Και μάλιστα πίσω από αυτη τη νεαρή γυναίκα που βρίσκεται παγιδευμένη κάτω από την εξουσία του πατέρα της και του αδερφού της, είναι η Γυναίκα της εποχής.Η κάθε γυναίκα πίσω στα τέλη του 19ου αιώνα που όφειλε να παντρευτεί αυτόν που της έδιναν για σύζυγο, δε τολμούσε να ονειρευτεί πως μπορεί να είναι ανεξάρτητη και δεν μπορούσε να ασχοληθεί με επαγγελματικούς τομείς που για χρόνια ήταν ανδροκρατούμενοι.
Για μένα είναι κατά βάση ένα φεμινιστικό βιβλίο που συνδέεται βέβαια και με την τέχνη.Η θέση της γυναίκας δίνεται με πολύ γλαφυρό τρόπο όχι μόνο με την Μαργκερίτ.Βλέπουμε τη φίλη της Έλεν που είναι πιο εύπορη από ο,τι τα μέλη της οικογένειας Γκασέ ,να είναι απολύτως ευχαριστημένη με τη μοίρα της.Δεν αντιδράει δεν παραπονιέται, θεωρεί πως αυτό είναι και πρέπει να το δεχτούν.
Αλλή μια ιδιαίτερη γυναικεία φιγούρα είναι η οικιακή βοηθός της οικογένειας Γκασέ που αντί να βοηθήσει την Μαργκερίτ,γίνεται και αυτή συνένοχος στην καταπίεση εις βάρος της για να γλιτώσει τη δουλειά της και να έχει την εύνοια του αφεντικού της που μάλλον υπήρξε και εραστής της.
Ο Βίνσεντ έρχεται σαν πελάτης του γιατρού στο επαρχιακό χωριό τους και σκάει σαν πυροτέχνημα στην ζωή της Μαργκερίτ που βρίσκεται σε τέλμα.
Τον ερωτεύεται και αυτός ο έρωτας της αλλάζει όλη τη ζωή ακόμη και τα όποια σχέδια είχε κάνει για να διαφύγει μακριά από το σπίτι της.
Το βιβλίο καταφέρνει να μας δώσει την ατμόσφαιρα της εποχής και την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν εκείνη την εποχή οι Ιμπρεσιονιστές που πάλευαν να ξεχωρίσουν και να φύγουν από μια μόνιμη κατάσταση φτώχειας και ανέχειας.
Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του βιβλίου που ακτινοβολεί μέσα στο κείμενο και το φωτίζει , είναι η αγάπη για τη ζωγραφική.Ο τρόπος που περιγράφονται οι πίνακες του Βίνσεντ..Η ασίγαστη ανάγκη του να ζωγραφίζει κάθε τι και η προσπάθεια της Μαργκερίτ να μυηθεί στη τέχνη του μοιάζει να ντύνει όλο το βιβλίο με πινελιές χρώματος.
Αν περιμένετε τίποτα παθιασμένους έρωτες, ίντριγκες και σκάνδαλα εδώ δεν υπάρχουν αυτά.Είναι ένα βιβλίο με μια υπόθεση που βαδίζει ευθύγραμμα μέχρι το τέλος οπότε έχουμε τον θάνατο του ζωγράφου και την εκδοχή που μας δίνει ο συγγραφέας για να δέσει το υπόλοιπο κείμενο του με τα αληθινά γεγονότα.
Ένα αρκετά καλό βιβλίο χωρίς βέβαια να το χαρακτηρίσω αριστούργημα.Θα το ξαναδιάβαζα πάντως ευχάριστα ,μπορώ να πω πως σε γενικές γραμμές μου άφησε μια πολύ καλή γεύση.
Μέχρι το επόμενο βιβλίο, να περνάτε καλά και να διαβάζετε ωραία βιβλία!
Σχόλια