Έχω καιρό να γράψω στο blog και αυτό οφείλεται κυρίως πως πολλά reviews γίνονται στα posts του instagram για πιο άμεση ενημέρωση .Επιπλέον αυτές τις ημέρες διαβάζω για κάποιες εξετάσεις και δεν έχω τόσο χρόνο να γράφω στο blog όσο θα ήθελα.
Στο σημερινό άρθρο θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο που παρέλαβα από τις Εκδόσεις Κείμενα και με εντυπωσίασε ενώ δεν το περίμενα.
Το βιβλίο είναι το "Αγάπη και ξενιτιά" του Θοδωρή Καλλιφατίδη.Αρχικά να σας πω οτι δεν γνώριζα τον συγγραφέα οπότε όπως καταλαβαίνετε,σε τέτοιες περιπτώσεις είμαι πάντα λίγο δισταχτική.Ευτυχώς για εμένα η πολύ ωραία έκδοση που είχα στα χέρια μου ,διέθετε και μια πολύ ανθρώπινη υπόθεση που με κέρδισε από τις πρώτες σελίδες.
Οπισθόφυλλο
"Στο απλό γραφείο του δύο βιβλία και ένα σημειωματάριο. Αυτά ήταν οι αποσκευές του, αυτά είχε πάρει μαζί του, αυτά είχε να πάρει μαζί του".
Στις αρχές της δεκαετίας του '60 λόγω κοινωνικών φρονημάτων ο Χρήστος αναγκάζεται να φύγει από την Ελλάδα. Τη μάχη για επιβίωση και προσαρμογή στην ξένη χώρα και τις σπουδές του πάνω στη Φιλοσοφία, έρχεται να ανατρέψει ένας μεγάλος έρωτας για μια παντρεμένη φωτογράφο. Γιατί "η καρδιά του ανθρώπου, αυτός ο επαναστάτης αλήτης που όλοι φέρουμε μέσα μας, δε δαμάζεται", όπως γράφει.
Η εξέλιξη αυτής της σχέσης είναι ο πυρήνας για να στήσει ο Θοδωρής Καλλιφατίδης ένα μυθιστόρημα με τα θέματα που δεν έχουν πάψει να τον απασχολούν σε όλη του τη ζωή: την ξενιτιά και την αγάπη.
Η άποψη μου
Η ιστορία είναι κάτι περισσότερο από μια ιστορία απαγορευμένου έρωτα ανάμεσα σε έναν μετανάστη φοιτητή και μια παντρεμένη Σουηδέζα με παιδί.
Πρόκειται για ένα βιβλίο καθαρά ανθρωποκεντρικό με κέντρο αναφοράς τον Χρήστο ποτέ γίνεται Χρίστο στη προσπάθεια του να νιώσει πως μπορεί να προσαρμοστεί στη Σουηδία όπου σπουδάζει στη δεκαετία του 1960.
Παρουσιάζονται με οξυδέρκεια οι σκέψεις του ανθρώπου που νιώθει διαφορετικός και δεν μπορεί να ταιριάξει σε ένα νέο περιβάλλον στο οποίο αντιμετωπίζεται με καχυποψία.
Ο έρωτας του για την παντρεμένη Ράνια πιστεύω πως είναι περισσότερο το στήριγμα του, η προσπάθεια του να δεθεί μέσα από τον έρωτα με μια νέα γυναίκα και να νιώσει νέος, ζωντανός και αποδεκτός.
Με εντυπωσίασε το πόσο παραστατικά παρουσιάζονται οι σκέψεις του μετανάστη, του ξένου που δεν έχει κανέναν να τον βοηθήσει και να τον υποστηρίξει. Ο Χρίστο έχει έναν μικρό κύκλο γνωστών και έναν και μοναδικό Έλληνα φίλο αλλά φαίνεται αυτό που καταβάθος όλοι ξέρουμε. Πως επί της ουσίας είμαστε μόνοι και αυτό είναι πάντα ενα ένα βάσανο ειδικά στα δύσκολα.
Μέσα από μια φάση αυτογνωσίας και μοναξιάς ο πρωταγωνιστής μας τελικά βρίσκει ένα μονοπάτι που τον οδηγεί σε μια κατάσταση ευτυχίας και προσωπικής ηρεμίας.
Αυτό που τελικά πιστεύω πως θέλει να μας πει ο συγγραφέας είναι πως η ζωή είναι απρόβλεπτη και πως κάθε δυσκολία είναι μια εμπειρία στο δρόμο προς τη προσωπική μας αυτοπραγμάτωση.
Ενα βιβλίο αληθινό, εσωστρεφές χωρίς να γίνεται βαρύ και στενάχωρο. Τέλος αγάπησα από τη πρώτη σελίδα τη γραφή του συγγραφέα που ξέρει να γράφει με ειλικρίνεια συνδυάζοντας τους μοντέρνους τρόπους με τις πιο παραδοσιακές δομές γραφής.
Σχόλια